آنژیوگرافی یا رگ‌نگاری، یک روش تصویربرداری پرتونگاری از سیستم رگ‌های خونی است. در این روش، پس از پر کردن رگ‌ها از یک ماده حاجب، امکان مشاهده و معاینه دقیق آنها فراهم می‌شود. استفاده از این روش برای تشخیص پاتولوژی‌های مرتبط با فضای داخلی رگ‌های خونی یا لومن امکان‌پذیر است.
در ابتدا، پزشک پرتغالی آنتونیو اگا مونیش این روش را برای تشخیص برخی از بیماری‌های مرتبط با سیستم گوارش مانند تومورهای آن مورد استفاده قرار داد. امروزه، رادیولوژیست‌ها و کاردیولوژیست‌ها از آنژیوگرافی برای انجام جراحی‌های تهاجمی دقیق در سیستم گردش خونی، به ویژه در ورید اجوف تحتانی، استفاده می‌کنند. این روش بهترین روش تشخیصی برای بیماران با ایسکمی قلبی است.
آنژیوگرافی یک فرایند است که اطلاعات دقیق‌تری از عروق فراهم می‌کند و قبل از انجام عمل، به جراح اطلاعات مورد نیاز را ارائه می‌دهد. با استفاده از این اطلاعات، جراح می‌تواند برخی از بیماری‌ها را بدون نیاز به جراحی باز، درمان کند و در صورت نیاز به جراحی باز، این اطلاعات به جراح در انجام سریع و دقیق این فرآیند کمک می‌کند.
در حال حاضر، آنژیوگرافی به منظور تشخیص، اغلب از طریق کاتترهایی که از طریق پوست کشاله ران یا مچ دست وارد می‌شوند، انجام می‌شود. ماده حاجب به عروق تزریق می‌شود و سپس تصاویر رادیوگرافی گرفته می‌شود که در آن عروق دچار تنگی، اتساع یا انسداد به طور دقیق قابل مشاهده است. آنژیوگرافی در واقع به عنوان روش استاندارد و موثری برای تشخیص تنگی‌ها یا اختلالات دیگر عروقی شناخته می‌شود.
در هنگام انجام آنژیوگرافی، ممکن است از شما درخواست‌هایی مانند تنفس عمیق، نگه داشتن نفس، سرفه کردن یا تغییر موقعیت دست شما بخواهند. همچنین، برای جلوگیری از انعقاد خون، ممکن است مواد ضد انعقاد (آنتی کواگولانت) به شما تزریق شود.
بیمار در زمان آنژیوگرافی هوشیار است و مراحل انجام شده را می‌تواند مشاهده کند. معمولاً فرآیند آنژیوگرافی حدود یک ساعت زمان می‌برد که شامل مراحل قبل و بعد از آن نیز می‌شود.